Passie.

                                         

Mijn passie was pas ontwaakt toen de strijd was gestreden. Krijgers met lange messen en beschilderde  gelaten hadden mijn hart ingenomen en de afwachtende onzekerheid ontwapend en overgebleven verlangens  gevangen genomen. Er zou nu een periode aanbreken van onderdrukking en liefdeloosheid. Een volledige overgave was na een kort wapengekletter afgedwongen. Grote  posters en foto’s van jouw beeltenis werden van de muren gerukt of met donkere verf beklad. Jouw naam werd verwijderd uit de herinneringen en de gedachten aan de fysieke materie van jouw lichaam werd verbannen naar de illusie van een melaatsen kolonie. De resten van jouw parfum werden vermengd met de stank van vernietiging, brand en haat. Het vuur was weer snel gedoofd door de spuitende slangen met het vochtige verlangen van de overwinnaars. Zij die op jacht gingen naar nieuwe vrouwen die onderworpen konden worden aan de grillen van  eenzame soldaten. De geschiedenis zal zich dan kunnen herhalen,  waarbij de overwinnaars de overwonnenen inhalen en de toekomst  niet meer weet wie in het verleden moest worden overwonnen. 

Ik was nu bevrijd van de angst dat mijn verwarde  leven zou kunnen sterven in onbeantwoorde liefde, zou kunnen verdrinken in de tranen  van mijn verbroken relatie. Ik dacht nog eens na over haar  afscheidswoorden die verwijtend waren gericht op mijn tekort schietende aandacht voor haar steeds  veranderde haar en uiterlijk en mijn gebrek aan echte, vurige  passie. Deze passie die was vervlogen in de dagelijkse sleur van het gewone, het vertrouwde en bekende.  Haar begeerte was het noodlot waarmee ik lange tijd had geworsteld en die mij plotseling had verkracht in mijn vermeende liefdespracht. 

Ik liep verdwaald rond over de stille pleinen en verlaten straten van mijn gebroken hart. De soldaten waren teruggekeerd naar hun eigen dimensies en de restanten van de overwonnen verliefdheid doemden weg in de goot van vergetelheid. Werktuigelijk schopte ik tegen een steentje dat bij het vooruit glijden steeds groter en groter werd. Als een kettingreactie van groeiende stenen raakte ik beklemd in die uitdijende massa en het stenen tijdperk was teruggekomen in mijn verlaten toekomst. Mijn passie was verloren  in het naakte bestaan, mijn gebroken hart was gestenigd door pijn en smart. Maar ik zou opnieuw opzoek kunnen gaan naar het eeuwig zingende vuur, tussen het verschroeide geluk en de liefde van het vernieuwde leven. Wachtend op het moment dat de stenen  mijn hart zouden  verlaten. Een vonk van passionele begeerte zou voldoende kunnen zijn om de gevoelens van liefde als bevrijders te onthalen.

    J.J.v.Verre.