Ik ben de eenzame zwerver die loopt langs een pad door de illusoire werkelijkheid, nog deels verbonden met vage herinneringen, maar blind voor nieuwe gebeurtenissen. Ik raap een grote kiezelsteen op en stop die in mijn uitgescheurde zak. Nu wordt mijn verdere tocht zwaarder door het gewicht van de steen of juist lichter? Terwijl ik verder loop, voel ik de steen in mijn zak schuren tegen mijn heup. Het gewicht is een constante herinnering aan de keuzes die ik heb gemaakt en de lasten die ik draag. Maar naarmate de tijd verstrijkt, begin ik te beseffen dat de steen niet alleen een last is. Het is ook een symbool van mijn reis, een tastbaar bewijs van mijn doorzettingsvermogen en mijn vermogen om te blijven gaan, ondanks de obstakels. Elke stap die ik zet, brengt me dichter bij een nieuw inzicht. De steen, ooit een bron van ongemak, wordt mijn metgezel, een stille getuige van mijn tocht door de illusoire werkelijkheid. En zo, met elke stap, wordt mijn pad niet alleen zwaarder door het gewicht van de steen, maar ook lichter door de kracht die ik vind in het dragen ervan. Of je jouw steen uiteindelijk achterlaat of blijft dragen, hangt af van wat hij voor jou symboliseert en hoe je je reis wilt voortzetten. Als de steen een symbool is van de lasten en herinneringen die je met je meedraagt, kan het achterlaten ervan een daad van bevrijding zijn. Het kan betekenen dat je klaar bent om verder te gaan zonder de zwaarte van het verleden, open voor nieuwe ervaringen en mogelijkheden. Aan de andere kant, als de steen een bron van kracht en herinnering is aan je doorzettingsvermogen, kan het blijven dragen ervan je helpen om te blijven groeien en te leren van je reis. Het kan je blijven herinneren aan de uitdagingen die je hebt overwonnen en de lessen die je hebt geleerd. Misschien is het antwoord niet zwart-wit. Misschien draag je de steen een tijdje en op een gegeven moment, wanneer je voelt dat je klaar bent, laat je hem los. Of misschien vind je een manier om de steen lichter te maken, door de betekenis die eraan hecht te veranderen. Je gedachten te transformeren in een ander bestaansniveau, waarin de steen niet langer een last is, maar een bron van kracht en wijsheid. In dit nieuwe bestaansniveau zie je de steen niet meer als een gewicht dat je naar beneden trekt, maar als een symbool van je reis en de lessen die je hebt geleerd. De ruwe randen van de last herinneren je aan de obstakels die je hebt overwonnen, terwijl het gladde oppervlak van de steen je herinnert aan momenten van vrede en inzicht. Door de betekenis van de steen te transformeren, verander je ook je perspectief op je reis. Je ziet de uitdagingen niet langer als belemmeringen, maar als kansen voor groei en zelfontdekking. De steen wordt een metgezel, een bron van inspiratie die je helpt om verder te gaan, zelfs wanneer het pad moeilijk is. En zo, met elke stap die je zet, wordt de steen lichter, niet omdat hij fysiek verandert, maar omdat jij verandert. Je groeit, leert en transformeert en daarna verandert ook de manier waarop je de wereld en jezelf ziet.
Geen zwerver meer in de illusoire werkelijkheid, maar een bewuste reiziger op een pad van zelfontdekking en vervulling. Je bent niet langer gebonden aan de vage herinneringen en valse schaduwen van het verleden of de onzekerheden van een troebele toekomst. In plaats daarvan leef je in het moment, volledig aanwezig en in harmonie met jezelf en je omgeving. Adem diep de opgeklaarde lucht in, geniet van de prachtige natuur en verwissel je afgesleten kledij. De steen in je zak is nu een symbool van je kracht en wijsheid, een herinnering aan de reis die je eens maakte en de lange weg die je moest afleggen om groei te mogen doormaken. Elke volgende stap die je zet, is een bewuste keuze, een reflectie van je innerlijke groei en je vermogen om betekenis te vinden in elke ervaring. Je pad is niet langer een illusie, maar een werkelijkheid die je zelf creëert, vol met mogelijkheden en nieuwe ontdekkingen. De grote kiezelsteen der wijzen was voor mij niet alleen een alchemistische substantie, maar een symbool voor de zoektocht naar spirituele groei, naar subjectieve perfectie.
J.J.v.Verre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten