De Heershoeve in Harskamp
Een parel
van de Veluwe noemt men deze verbouwde rietgedekte boerderij.Een oase van rust
in het Gelderse Harskamp.De vrije heerlijkheid die het voortbestaan dankt aan
creatieve bewoners, die deze hoeve omtoverde tot een waar paradijsje.De statige
bomen die de tuin omzomen trekken hun groene jas weer aan. Het is mei en de
vogels tjilpen in het zonnegloren en vervolmaken hun nesten in de hoge bomen en
veilige struiken.De koeien staan weer in de wei en het snel groeiende gras
heeft de voorjaar koude achter zich gelaten.Weide vogels zoeken afgelegen
plekjes in het lange gras, zonder dat ze door de grazers worden lastiggevallen.Ik
loop door de tuin en laat me ondersneeuwen door de bloesem van de Japanse kers.
Het boerenleven verspreid de zo kenmerkende reuk, de boerenlucht die wij als stadsmensen niet gewoon zijn.Maar voor kinderen belangrijk, omdat de “boerderijstof”, latere allergieën zou kunnen voorkomen. Dit als mogelijke verklaring voor de hygiënehypothese, waarbij een steeds “sterielere” omgeving de kans op het ontwikkelen van astma, allergieën en auto-immuunziekten bij kinderen doet toenemen.De wetenschappelijke basis voor deze hypothese blijft wankel.
De omheinende sloot staat nog vol van recente neerslag en het weiland is nog drassig. Harskamp is nog niet geheel ontwaakt uit de kale winter, maar wordt wakker geschud door de mei-vakantie toeristen.De meimaand schept de zin van het leven door vervolmaking en toont de grootsheid van de goddelijke natuur in haar prachtige bloei.Een zachte bries die de hoge populier doet ruizen, vertelt van de harde stormen die de winter had meegebracht.Niets is alles op deze bijzondere plek en alles wordt niets als het zichtbare zich concentreert op de natuur binnen deze schone houtwal.Het geluid van een tractor met laadkar en in de verte nadert een helikopter. Maar geen van deze motorische geluiden kan de lieflijkheid van de Heershoeve verstoren.Ik wandel in gedachten langs een fruitboom en denk terug aan de appelboom in de tuin van mijn vorige woning, geschonken door mijn overleden zwager, bij de geboorte van mijn jongste zoon. Zou hij zijn bestoven en weer appels dragen dit jaar? De zon verdwijnt achter een witte wolk en de kleuren in de tuin verfletsen een beetje.Het groene kleuren palet verliest zijn schakeringen. Ik loop terug naar de woning en vul de hanging-baskets met aarde en 1 jarige bloeiende plantjes en hoop dat de nachtvorst niet opnieuw zal toeslaan.Bezig zijn in deze heerlijke tuin en de aarde voelen als krachtbron is de eenvoud van bewustzijn in een gelukkige omgeving.De drukte van de stad vergeten en onthaasten op dit vlakke land.Het buitenleven is jezelf verliezen in de sprankelende natuur. De jaargetijden omarmen in het weten dat niets eindeloos is en het leven achteraf te kort heeft geduurd om het te begrijpen.Genieten is het mooiste wat er is.Maar genieten met anderen in de natuur versterkt dit gevoel en verrijkt de gevoelsbeleving.Zitten op het terras, praten en wat drinken, terwijl de omsloten hoeve de veiligheid en zijn gezelligheid uitstraalt.Hij ademt gastvrijheid uit en wil niemand teleurstellen.Zijn herberg gevoel wacht op de komst van onze kinderen en vrienden.
Ik heb u lief mijn driehoekige open hart.Ik koester de dagen dat ik zal verschijnen in de rijkdom van uw groene pracht. Nu nog ruim een maand wachten voordat ik u mag betreden.Ik ontsluit mijn ogen en droom verder.In gedachten en in herinnering.
J.J.v.Verre.
Het boerenleven verspreid de zo kenmerkende reuk, de boerenlucht die wij als stadsmensen niet gewoon zijn.Maar voor kinderen belangrijk, omdat de “boerderijstof”, latere allergieën zou kunnen voorkomen. Dit als mogelijke verklaring voor de hygiënehypothese, waarbij een steeds “sterielere” omgeving de kans op het ontwikkelen van astma, allergieën en auto-immuunziekten bij kinderen doet toenemen.De wetenschappelijke basis voor deze hypothese blijft wankel.
De omheinende sloot staat nog vol van recente neerslag en het weiland is nog drassig. Harskamp is nog niet geheel ontwaakt uit de kale winter, maar wordt wakker geschud door de mei-vakantie toeristen.De meimaand schept de zin van het leven door vervolmaking en toont de grootsheid van de goddelijke natuur in haar prachtige bloei.Een zachte bries die de hoge populier doet ruizen, vertelt van de harde stormen die de winter had meegebracht.Niets is alles op deze bijzondere plek en alles wordt niets als het zichtbare zich concentreert op de natuur binnen deze schone houtwal.Het geluid van een tractor met laadkar en in de verte nadert een helikopter. Maar geen van deze motorische geluiden kan de lieflijkheid van de Heershoeve verstoren.Ik wandel in gedachten langs een fruitboom en denk terug aan de appelboom in de tuin van mijn vorige woning, geschonken door mijn overleden zwager, bij de geboorte van mijn jongste zoon. Zou hij zijn bestoven en weer appels dragen dit jaar? De zon verdwijnt achter een witte wolk en de kleuren in de tuin verfletsen een beetje.Het groene kleuren palet verliest zijn schakeringen. Ik loop terug naar de woning en vul de hanging-baskets met aarde en 1 jarige bloeiende plantjes en hoop dat de nachtvorst niet opnieuw zal toeslaan.Bezig zijn in deze heerlijke tuin en de aarde voelen als krachtbron is de eenvoud van bewustzijn in een gelukkige omgeving.De drukte van de stad vergeten en onthaasten op dit vlakke land.Het buitenleven is jezelf verliezen in de sprankelende natuur. De jaargetijden omarmen in het weten dat niets eindeloos is en het leven achteraf te kort heeft geduurd om het te begrijpen.Genieten is het mooiste wat er is.Maar genieten met anderen in de natuur versterkt dit gevoel en verrijkt de gevoelsbeleving.Zitten op het terras, praten en wat drinken, terwijl de omsloten hoeve de veiligheid en zijn gezelligheid uitstraalt.Hij ademt gastvrijheid uit en wil niemand teleurstellen.Zijn herberg gevoel wacht op de komst van onze kinderen en vrienden.
Ik heb u lief mijn driehoekige open hart.Ik koester de dagen dat ik zal verschijnen in de rijkdom van uw groene pracht. Nu nog ruim een maand wachten voordat ik u mag betreden.Ik ontsluit mijn ogen en droom verder.In gedachten en in herinnering.
J.J.v.Verre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten