Bol van bezieling en leed

----------------------------------De aarde vanuit de ruimte.

Hoe prachtig is de wereld met zijn natuur,met zijn beschermende dampkring,met zijn gezellige leefbaarheid,zijn diversiteit aan medemensen.De vrolijkheid,de geheimzinnige liefde,de rust en de geborgenheid,maar ook de verschrikkingen van oorlog,armoede,onderdrukking,honger en pijn.Op onze wereldbol lopen bezieling en leed door elkaar.Wat is het recht of onrecht geboren te worden in een omgeving van liefhebbende warmte of bedreigende kilte.Het lot wat de richting bepaald is het onbestemde fenomeen wat we proberen te ontlopen.We zijn blij met onze prettige leefomgeving en schrikken als we beelden zien van armoede en leed. Ons leven is gericht op het zoeken naar plezierige zaken en het leed uit de weg te gaan. Het egoïstisch mensbeeld bestaat al duizenden jaren maar is vanaf de tijd van de oude Grieken,de denkers van Milete, nog meer op het zelf gericht. In de Griekse tijd was de eigen persoon nog ondergeschikt aan de leefgemeenschap. De Grieken kenden niet het beeld van een individu dat geheel zelfstandig optreedt.Ook het “geloven” in een hoger wezen kende men niet,omdat men zeker wist dat zo’n wezen bestond. Het bestaan van Goden was iets vanzelfsprekends.Net zoals voor ons de zichtbare materie vanzelfsprekend is en spreken over de illusoire werkelijkheid een soort geloof betekent. Spirituele bewustwording betekent de pijn niet uit de weg gaan,maar de pijn als pijn te accepteren.We kunnen ons niet verlossen van het lijden, door aardig voor onszelf te zijn of onze schaduwzijde te verbloemen.Als we leed op ons levenspad ontmoeten,dan moeten we deze gevoelstoestand inhaleren met de wens dat een ieder vrij van pijn en leed moet zijn. Bij de uitademing moeten we onze gedachten richten op liefde en geborgenheid. Deze oefening wordt in de Boeddhistische filosofie, tonglen genoemd. Het is een oefening waardoor de mens zich minder depressief,minder zwaar beladen en zich minder opgesloten gaat voelen. Het geeft een sterker gevoel van welbehagen,maakt een opening naar mededogen en onvoorwaardelijke liefde. We zoeken bewust de duisternis op en leren onze eigen angst kennen die uiteindelijk verlicht wordt door liefdesenergie. Vermijdt de schuldvraag en werp de schuld op uzelf. Indien we dit niet doen werpen we een barricade op die ons ervan weerhoudt echt met anderen te communiceren. We versterken de opgeworpen belemmeringen door onze dualistische ideeën. In ieder mens zit een voldoende hoeveelheid liefdevolle energie die het beginpunt kan zijn. Daar gaat het bij compassie om. Ook ons eigen gevoel van goed of fout moeten we zo behandelen. De verwantschap met het leed van anderen noemen we het edele of ontwaakte hart. Dit is elementair in alle wezens aanwezig. In alles dat leeft, blijft dat deel onaangetast,heel en compleet aanwezig. De essentie van het leven is de uitdaging die het leven zelf creëert door het lot en de wisselingen in gemoedstoestand. Op deze bol van bezieling en leed moeten we spiritueel tot bewustzijn komen en ons hart laten ontwaken. De rijkdom waarmee we geboren zijn is opgebouwd uit eeuwenoude kennis, opgeslagen in het collectieve geheugen, verankerd in het veld van informatie. De enige manier om ons direct af te stemmen op deze informatie is ons te concentreren op het ene moment in de tijd wat het nu wordt genoemd. Het meditatie moment dat ons niet mag laten afleiden door verspringende gedachten, herinneringen of andere afleidingsmanoeuvres. Dit moment is de toegangspoort tot de multidimensionale ruimte. In deze onaardse ruimte is ons denken gebaseerd op weten en op onze natuurlijke intelligentie die de ervaring van gedachten als denken interpreteert zonder dualistische beperkingen van juist of onjuist. De tijdloze ervaring is een bijzondere,omdat alles meteen duidelijk wordt. Het hoe en waarom is geen vraag meer die ons bezighoudt. Pijn is geen straf,genot is geen beloning. Bezieling en leed zijn onafscheidelijk geïncorporeerd in ons aardse leven. Laat ons hart ontwaken en ervaar de pijn die wij allen dragen in verbondenheid. Kijk naar de ellende, voel de ellende,draag de ellende en transformeer die ellende in liefde en geluk. Als we het leed en de pijn accepteren als een gezamenlijke last , wordt de pijn minder en kunnen we deze gemakkelijker dragen. "Ik ben jij en jij bent mij.Zij zijn jou met mij erbij".

J.J.van Verre