Hoop is de vernietiger van het nu. Deze verleidt de onvolmaakte mens om te denken dat de toekomst een andere versie van het zelf mogelijk maakt. Deze hypothetische gedachte geeft de denker de gelegenheid om vooruit te leven en afstand te nemen van het onvolmaakte gevoel van zelfkennis, dat wordt geprojecteerd in een vernieuwde toekomst.
Deze hoop is ongegrond en beleeft het leven in een onwerkelijke dimensie. Het stuurt de gedachte naar een mistige wereld van dualistische grootheden. Het verkrampt de liefde door voorwaarden. Het schept de oorlog door rechtvaardigheid. Het vervuilt het zuivere leven door onwetendheid. Het verbloemt de schoonheid door duisternis en vergeet het leven door de voortrazende gedachte aan een betere wereld. Het lijden en de angst die de mensheid overdekt als een duistere deken moet worden weggetrokken.
We moeten de hoop laten varen op de deinende baren van de machtige oceaan. Hoop en angst komen voort uit een gevoel van onvolmaaktheid. Het onvermogen om te kunnen voldoen aan de eisen van het dwingende ego, die het zijn wil vervormen naar een idealistische grootheid. Die de angst voor mislukking aanwakkert en de hoop op slagen stimuleert.
Laat varen die handel en blijf wie je bent, maar blijf in het nu en probeer jezelf te zijn, in de beste versie van degene die je bent en niet wie je was voordat je deze beschouwing las.
J.J.v.Verre/2002.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten