Onbevlekt Ontvangen.

 

- Onbevlekte Ontvangenis van Maria, Peter Paul Rubens, geschilderd in (1628-29). Museo Nacional el Prado, Madrid.

De term “onbevlekt ontvangen” verwijst naar het katholieke dogma van de onbevlekte ontvangenis van Maria. Dit dogma stelt dat Maria, de moeder van Jezus, vanaf haar conceptie vrij was van de erfzonde. Dit betekent dat Maria zonder zonde werd verwekt en geboren, wat haar uniek maakt in de katholieke leer. Het feest van de Onbevlekte Ontvangenis wordt jaarlijks gevierd op 8 december, precies negen maanden voor het feest van de geboorte van Maria op 8 september. Maria werd met een niet door de erfzonde aangetaste ziel en lichaam ontvangen in de schoot van haar moeder Anna. Zij werd door God gevrijwaard van de besmetting van de erfzonde, met het oog op haar moederschap van haar zoon Jezus Christus, de verlosser van de wereld. Volgens de Katholieke geloofsleer bracht de bijzondere uitverkiezing van Maria met zich mee dat zij de enige mens in heel de geschiedenis is wier ziel nooit met enige zonde bevlekt geweest is, zelfs niet met de erfzonde. De erfzonde, ook wel oorsprongszonde genoemd, is een begrip in het christendom dat verwijst naar de zondigheid die ieder mens bij zijn geboorte bij zich draagt als gevolg van de zondeval van Adam en Eva. Volgens de christelijke leer betekent dit dat alle mensen geboren worden met een zondige natuur en een neiging tot zonde. Het idee van de erfzonde komt voort uit het Bijbelse verhaal van Adam en Eva in het hof van Eden. Toen zij ongehoorzaam waren aan God door te eten van de Boom van de kennis van goed en kwaad, werden zij en hun nakomelingen onderworpen aan zonde en dood. Dit concept is een hoeksteen van de verzoeningsleer in het christendom, omdat het de noodzaak van verlossing door Jezus Christus benadrukt. Het dogma werd op 8 december 1854 met de pauselijke bul Ineffabilis Deus afgekondigd door paus Pius IX en zette onder katholieken een nieuwe golf van Mariaverering in gang. Het kernargument voor de onbevlekte ontvangenis is de uitspraak van de engel Gabriel bij de begroeting dat ze vol is van genade (kecharitõmẽ). Omdat de onbevlekte ontvangenis niet expliciet in de Bijbel wordt vermeld, wordt deze lering door de protestantse kerken, de Oudkatholieke Kerk en de oosters-orthodoxe kerken afgewezen.

Nog even voor de goede orde, omdat hierover vaak verwarring bestaat, de onbevlekte ontvangenis heeft niet te maken met het feit dat Maria moeder werd van Jezus zonder geslachtsgemeenschap met Jozef. Wat vaak nog een misverstand blijkt te zijn onder katholieken.

Binnen de spirituele filosofie kan de onbevlekte ontvangenis worden gezien als een symbool van zuiverheid en goddelijke uitverkiezing. Het benadrukt het idee dat Maria een unieke rol had in het goddelijke plan, namelijk als moeder van Jezus Christus, de verlosser. Dit concept kan worden geïnterpreteerd als een manifestatie van de goddelijke genade en de mogelijkheid van menselijke perfectie door goddelijke interventie. Daarnaast kan het ook worden gezien als een metafoor voor de spirituele reis van de mens, waarbij de ziel streeft naar zuiverheid en eenheid met het goddelijke. Het idee dat Maria vanaf de conceptie vrij was van zonde, kan worden geïnterpreteerd als een ideaalbeeld van spirituele reinheid en de ultieme verbinding met het goddelijke. Binnen de boeddhistische filosofie zou de onbevlekte ontvangenis kunnen worden gezien als een symbool van zuiverheid en verlichting. Maria’s zuiverheid kan worden vergeleken met de staat van nirvana, waarin men vrij is van alle negatieve invloeden en verlangens. In het hindoeïsme zijn er verhalen over goddelijke geboorten, zoals die van Krishna en Rama, die zonder zonde en met een goddelijke missie worden geboren. De onbevlekte ontvangenis van Maria kan worden gezien als een parallel met deze verhalen, waarbij goddelijke interventie een rol speelt in de geboorte van een heilige figuur. Binnen de filosofie van Plato kan de onbevlekte ontvangenis worden gezien als een manifestatie van de Idee van het Goede. Maria’s zuiverheid en haar rol als moeder van Jezus kunnen worden geïnterpreteerd als een belichaming van de hoogste vorm van deugd en schoonheid. Hoewel de onbevlekte ontvangenis niet expliciet wordt erkend binnen de islam, wordt Maria (Maryam) wel hoog vereerd als een zuivere en heilige vrouw. De Koran beschrijft haar als iemand die door God is uitverkoren en gezegend, wat enige overeenkomsten vertoont met het christelijke concept van haar onbevlekte staat. Deze interacties tonen aan hoe de onbevlekte ontvangenis kan worden geplaatst binnen een breder spectrum van spirituele en filosofische ideeën, waarbij het concept van zuiverheid en goddelijke uitverkiezing centraal staat.

In mijn persoonlijke visie speelt de onbevlekte staat geen cruciale rol bij het spirituele aspect van mens-zijn. Los van meerdere specifieke religieuze dogma’s of concepten zoals de onbevlekte ontvangenis, draait de evolutie van de menselijke spiritualiteit meer om persoonlijke groei, innerlijke vrede, liefde en de zoektocht naar nieuwe mogelijkheden, naar betekenis en naar verbinding, naar eenheid. Wij kunnen en willen als mensen een schepper van leven en liefde respecteren op grond van de grootsheid van ons universum en tegelijkertijd uit angst door de nietigheid die wij als individuele mens ervaren. Het goddelijke zal immer als wolk in de lucht hangen en die sluier zal onze heldere hemel blijven bevlekken. Ik kan wachten tot ik te laat kom, maar nooit zijn dat ik te laat ben. De pen is duidelijk, het schrift onleesbaar. Niets is complexer en meer verwarrend dan de menselijke geest, ook niet bij deze semireligieuze beschouwing.

J.J.v.Verre.

Tijdreizen

- Tijdreizen.

 De term tijdreizen is een bijzonder en fascinerend onderwerp dat menigeen intrigeert. Binnen het ruimte-tijd continuüm, zoals beschreven door de relativiteitstheorie van Albert Einstein, zijn ruimte en tijd verweven tot één geheel. Dit betekent dat gebeurtenissen in het universum niet alleen in de ruimte plaatsvinden, maar ook in de tijd. Hoewel de theorieën van de relativiteitstheorie interessante mogelijkheden suggereren, zoals tijdvertraging bij hoge snelheden of in sterke zwaartekrachtvelden, blijft tijdreizen zoals we dat kennen uit sciencefiction boeken en films nog een onmogelijke opgave. Maar je moet nimmer denken in onmogelijkheden, indien je het “onmogelijke” wilt bereiken. Een onmogelijkheid is een uiting van een illusoire werkelijkheid. Indien je juist altijd van mogelijkheden uitgaat, zal je uiteindelijk zelfs de werkelijkheid moeten transcenderen om een weg naar nieuwe mogelijkheden te vinden. En zo’n weg naar nieuwe mogelijkheden bestaat er altijd, zowel in theorie, als in spirituele zin. In deze zin gaat het om de weg naar het verleden en naar de toekomst. Waarbij de filosofische vraag gesteld kan worden: wat is makkelijker te realiseren, een reis naar de toekomst of een reis naar het verleden? Ik denk persoonlijk dat een reis naar de toekomst meer mogelijkheden biedt dan een reis naar iets dat al heeft plaatsgevonden.

Een van de grootste obstakels is dat niets sneller kan reizen dan de lichtsnelheid. Er zijn wel theoretische modellen gemaakt, die tijdreizen mogelijk zouden kunnen maken, zoals wormgaten of de Alcubierre-aandrijving. Deze Alcubierre-aandrijving is een theoretisch concept voor de aandrijving waarmee een ruimtevaartuig sneller dan het licht zou kunnen reizen door gebruik te maken van het zogenaamde “warp-effect “. Dit idee werd in 1994 voorgesteld door de Mexicaanse theoretisch natuurkundige Miquel Alcubierre. Het basisprincipe van de Alcubierre-aandrijving is dat het de ruimtetijd voor het ruimteschip zou laten krimpen en achter het ruimteschip zou laten uitzetten. Hierdoor zou het schip als het ware “surfen”op een golf van ruimtetijd, zonder zelf sneller dan het licht te hoeven bewegen. Dit zou theoretisch gezien het reizen naar andere planeten stelsels, die om andere zonnen draaien, binnen een beperkte tijd, mogelijk kunnen maken. Een groot obstakel voor een eventuele realisatie van deze vorm van aandrijving is de noodzaak van exotische materie met negatieve energie, iets wat we momenteel nog niet kunnen produceren of manipuleren. Ook de energie welke hierbij nodig is, is gigantisch en zou zelfs een mobiele kernfusiereactor met waterstof atomen niet kunnen ophoesten. Dus voorlopig blijft dit een speculatief en zuiver theoretisch concept. Een andere theoretische benadering van tijdreizen zijn de wormgaten. Dit zijn hypothetische tunnels die verschillende punten in de ruimtetijd met elkaar verbinden.

Een ander idee wordt de vertakkende universa genoemd. Dit idee stelt voor dat elke keer dat een tijdreiziger een verandering in het verleden aanbrengt, het universum zich splitst in twee verschillende tijdlijnen. Dit zou paradoxen, zoals de grootvader paradox kunnen vermijden. Bij deze paradox is het idee als volgt: stel je voor dat je terug in de tijd reist en je grootvader vermoordt voordat hij je vader of moeder heeft verwekt. Dit zou betekenen dat een van je ouders nooit geboren wordt en dus jijzelf ook niet. Maar als je nooit geboren bent, hoe kon je dan terug in de tijd reizen om je grootvader te vermoorden? Dit creëert een logische tegenstrijdigheid. Hiervoor zijn ook weer theoretische oplossingen bedacht om deze paradox te omzeilen. Zoals de zelfcorrigerende tijdlijn, waarbij men stelt dat de tijdlijn zichzelf corrigeert om paradoxen te voorkomen. Bijvoorbeeld, als je probeert om je grootvader te vermoorden, zou er iets tussen kunnen komen, waarbij zo’n moordpoging niet lukt. Ook zouden parallelle universa een rol kunnen spelen. Volgens deze theorie zou elke verandering in het verleden een nieuwe parallelle tijdlijn creëren. Dus als je je grootvader vermoordt, zou je een nieuwe tijdlijn creëren waarin jij nooit geboren wordt, maar de oorspronkelijke tijdlijn blijft ook bestaan. Ook bestaat er een veel-werelden interpretatie. Deze benadering, afkomstig uit de kwantummechanica, suggereert dat elke mogelijke uitkomst van een gebeurtenis plaatsvindt in een eigen, parallel universum. Dan kan je in één universum je grootvader vermoorden en besta je niet, terwijl in een ander universum je grootvader blijft leven en je wel bestaat. Deze grootvader paradox blijft een fascinerend onderwerp in zowel de wetenschap als de filosofie en het roept diepgaande vragen op over oorzaak en gevolg en de aard van de tijd zelf.

Zoals ik al eerder memoreerde lijkt mij het reizen naar de toekomt gemakkelijker, dan naar het verleden. Een ander model van tijdreizen zou gaan via de parallelle geschiedenislijnen. Dit model suggereert dat er een groot aantal parallelle geschiedenislijnen bestaat. Tijdreizen zou dan betekenen dat je tussen deze verschillende tijdlijnen reist, wat paradoxen zou kunnen vermijden. Ook de zwarte gaten worden genoemd. Sommige theorieën willen de suggestie wekken dat de intense zwaartekracht van zwarte gaten de tijd kan vertragen of zelfs omkeren, wat theoretisch tijdreizen mogelijk zou kunnen maken. Verder wordt er gesproken van kosmische snaren. Dit zijn hypothetische, oneindig dunne objecten die door het universum lopen. Als twee kosmische snaren dicht bij elkaar zouden komen, zouden ze een lus in de ruimtetijd kunnen creëren die tijdreizen op die wijze mogelijk maakt. Hoewel dit allemaal fascinerende ideeën zijn, blijven ze allen strikt theoretisch en uiterst speculatief en zullen ze praktisch gezien niet zonder hulp van aardbewoners die uit de toekomst komen, opgelost kunnen worden.

Je zou ook nog kunnen denken aan een vorm die ik pseudo-tijdreizen zou wille noemen. Pseudo-tijdreizen met een VR-bril en AI is een fascinerende manier om de illusie van tijdreizen te ervaren zonder daadwerkelijk door de tijd te reizen. Met een VR-bril kun je volledig overgeleverd worden aan de suggestieve indruk die een virtuele wereld kan scheppen en waarbij het leven in verschillende tijdsperiodes kan worden nagebootst. Dit kan variëren van historische locaties tot super futuristische steden, van door paarden voortgetrokken koetsen tot vliegende auto’s. AI kan helpen bij het creëren van realistische en gedetailleerde omgevingen die je het gevoel geven dat je echt in een andere tijd bent beland. Tevens kan de AI worden gebruikt om interactieve elementen toe te voegen aan de virtuele omgeving. Dit betekent dat je dan echt kan communiceren met virtuele personages, objecten kan manipuleren en zelfs kan deelnemen aan historische gebeurtenissen. Dit verhoogt de perceptie van fysiek aanwezig zijn en maakt de ervaring levensechter. Pseudo-tijdreizen kan ook worden gebruikt voor educatieve doeleinden, door terug te reizen naar belangrijke momenten in de geschiedenis, kunnen gebruikers een dieper begrip krijgen van belangrijke gebeurtenissen en culturen. Ook bestaan er therapeutische toepassingen, waarbij VR en AI kunnen worden gebruikt voor therapeutische doeleinden, zoals het herbeleven van positieve herinneringen of het verwerken van trauma’s. Dit kan helpen bij het genezingsproces en het verbeteren van de geestelijke gezondheid. Natuurlijk kan pseudo-tijdreizen ook een geweldige bron van entertainment zijn, waarin je als reiziger een levensecht onderdeel kan worden in interactieve verhalen en ontdekkingen. Je zou virtueel in een raket kunnen stappen en op de maan weer kunnen uitstappen, of op de rode planeet mars landen en de stofstormen meemaken of de ijzige poolkappen bewonderen. 

Spiritueel gezien kan tijdreizen worden gezien als een manier om de onderlinge verbondenheid van alle dingen in het universum te ervaren. Het idee dat de tijd niet lineair is, maar eerder een web of een cirkel  van verbonden momenten, kan ons helpen een dieper begrip te krijgen van onze plaats in het universum. Dit betekent dat verleden, heden en toekomst allemaal tegelijkertijd bestaan en dat tijdreizen in feite een reis door verschillende bewustzijnstoestanden is. Ook kan tijdreizen symbool staan voor de reis naar zelfontdekking en persoonlijke transformatie. Door terug te kijken naar het verleden of vooruit te kijken naar de toekomst, kunnen we inzichten verwerven die ons helpen groeien en evolueren. In sommige spirituele tradities, zoals het hindoeïsme en boeddhisme, wordt tijdreizen geassocieerd met concept van karma en reïncarnatie. Het idee is dat onze daden in het verleden invloed hebben op ons huidige en toekomstige leven en dat we door spirituele oefeningen inzicht kunnen krijgen in onze vorige levens. Ook zou je mentaal tijdreizen nog kunnen benoemen, dit verwijst naar het vermogen om door middel van meditatie, hypnose of andere technieken terug te keren naar eerdere ervaringen of zelfs vorige levens.

J.J.v.Verre.