Cymsa.

                                          -Toverkracht uit de Limburgse velden-

Wat is Cymsa en wat is het zeker niet? Wat het eigenlijk is, weet ik nog niet. En wat het zeker niet is ook niet. Te weinig weet ik omtrent Cymsa, maar ik kan u toch iets melden, wat heel interessant kan zijn. Toen u het woord Cymsa hoorde, waar dacht u toen aan? Aan Simsalabim, aan Patricia Simsa, de kunstenares, een acroniem voor de een of andere organisatie of had u een eigen associatie met Cymsa? Een soort van eigen Cymsa, verborgen in de duistere spelonken van uw brein? Mijn associatie met Cymsa heeft al een wat langere levensduur. Het begon tijdens mijn verblijf in het heuvellandschap van Limburg, nu bijna twee jaar geleden. Ik was daar een tijdens een familieweekend en maakte een wandeling met mijn kinderen langs een beekje, dat ook van de droogte had te lijden. Mijn jongste zoon probeerde met stenen het nog resterende, stromende water in te dammen en riep triomfantelijk dat hij iets had gevonden. Of ik even kon komen kijken .Ik liep naar hem toe en zag een grote witte steen, welke hij met twee handen vasthield. Mooie steen Jaap, liet ik hem met vaderlijke stem horen. Hier pap, er staat iets in geschreven. Ik pakte mijn leesbril uit de zak van mijn jack en bestudeerde de gevonden steen. Het was een zware, gepolijste steen en in het midden waren ietwat ruwe hoofdletters in gebeiteld. C Y M S A. De M en de S waren nog nauwelijks leesbaar, maar toch was het duidelijk wat er stond. De steen werd als een belangrijke trofee meegenomen naar ons hotel en kreeg een ere plaats op de vensterbank in de hotelkamer van mijn zoon.

Toen we ’s avonds aan de bar een biertje dronken, vroeg ik de hoteleigenaar of hij de naam Cymsa kende. Hij begon te lachen, maar werd even later ernstiger en vertelde het volgende verhaal:

In de Middeleeuwen woonde hier op het landgoed, waar nu het hotel staat, een roofridder die Reinoud van Valkenburg heette, zijn kasteel van Valkenburg werd later in de Middeleeuwen verwoest. De legende vertelt het verhaal van zijn trouwe schimmel, Cymsa, die licht gaf, als hij galoppeerde in de duisternis en op de mistige heuvels rond het kasteel. Toen de roofridder allang was overleden, zagen de pachtende boeren deze schimmel nog vaak opduiken en dat maakte hen spookachtig bang. Sommigen zeiden, dat als Cymsa verscheen, er meestal onheil plaats vond. Meer dan honderd jaren zou het witte paard nog rond de heuvels van Valkenburg zijn gezien. En niemand wist wat er precies met het bijzondere paard was gebeurd. Wel zou er een graf zijn geweest met witte stenen, waar de roofridder en later de schimmel zijn begraven. Maar die begraafplaats was in de loop van de eeuwen door planten overwoekerd en niemand wist nu nog waar die plek was gelokaliseerd.

De volgende ochtend kwam mijn zoon luid mopperend onze hotelkamer binnen met de boodschap dat de witte steen was verdwenen. Ik dacht aan het verhaal van de barman en zei: “Misschien had je die steen niet mee mogen nemen en ligt hij weer op het graf van het paard. Mijn zoon begreep daar niets van en ik vertelde hem wat ik de vorige avond in de bar had gehoord. Hij keek me ongelovig aan en zei:  “Toen was ie Cymsalabin weer weg”. Cymsa is bij ons blijven leven.

Als toverkracht uit de Limburgse velden.

J.J.v.Verre.

Liefde te koop

Het rode hart verstopt in een ongelofelijke verscheidenheid aan cadeautjes, die allemaal kunt kopen om je Valentijn te verrassen. Hartvormige snoep, bloemen, ballonnen, pennen, T-shirts, glitters, wenskaarten, seks-speeltjes, diner arrangementen, bekers, parfums, badzout, winkels vol met opgeklopte zaken, die met 14 februari te maken hebben. Paus Gelasius riep in 496 deze dag uit tot de dag van de Heilige Valentijn. Priester Valentinus leefde in Rome, in de derde eeuw na Christus en deed wonderen in de verzorging van zieken, ouderen en armen. Valentius genas ook de blinde pleegdochter van Asterius, stadhouder van Rome. Deze Asterius was hem zo dankbaar, dat hij zich bekeerde tot het Christendom en direct alle christelijke gevangenen vrijliet. Voor keizer Claudius II was dit genoeg reden om op 14 februari 270 Valentinus te laten onthoofden.

Door de heilig verklaring werd 14 februari een feestdag, met name in Engeland. In dat toch wat stijve land was het ongebruikelijk om openlijk je liefde voor iemand te uiten. Maar op 14-2 kon hier een uitzondering op worden gemaakt, door een bloem of een briefje. Anoniem of niet.

Een hele andere uitleg voor het bestaan van deze dag ligt besloten in het feit dat omstreeks 14-2 de vogels met paren beginnen. In 1381 schreef Geoffrey Chaucer: “want het was op Sint Valentijnsdag, dat elke vogel een partner kiest”. Ook bij mensen zou deze paringsdrang op die dag een opsteker krijgen na de donkere winter periode.   

Een derde mogelijke oorsprong van deze feestelijke dag, ligt in het oude Rome. 14 februari was de dag van de Godin Juno. Zij was de koningin van alle goden en godinnen en de beschermheilige van vrouwen en het huwelijk. Op het festival dat een dag na haar feest begon, werden Romeinse jongens en meisjes door middel van een soort loting bij elkaar gebracht. Ongehuwde mannen mochten dan om de beurt een naam trekken en tijdens het feest waren zij elkaars partner.

In 1847 werd de eerste Valentijnskaart in de USA op de markt gebracht. Nu worden er miljoenen kaarten wereldwijd verstuurd en natuurlijk de meeste online. In de tweede helft van de 20^e eeuw bloeide grootschalige reclame campagnes op om de dag van de liefde te vieren met het geven van liefdevolle presentjes.  Valentijnsdag is evenals de kerstviering een sterk commercieel feest geworden, maar toch is het goed om even stil te blijven staan bij de “liefde”, die eigenlijk nooit te veel aandacht kan krijgen. Ook wordt 14-2 vaak gebruikt om de liefde met je partner te vieren of een vriendschap te benoemen, die in ons hart een bijzondere plaats inneemt.

In Duitsland kent men geen feestdag op 14 februari, maar een onheilsdag en dat komt omdat op 14-2 Judas, de verrader van Jezus, werd geboren. In Afrika wordt deze dag vrijwel niet gevierd, maar in het Verre Oosten wordt Valentijnsdag elk jaar uitbundiger gevierd en worden winkels omgetoverd in prachtige liefdes voorstellingen.

Het rode hart klopt in mijn IPhone en online zie ik leuke ideeën voorbij komen. Maar vandaag stuur ik mijn allerliefste alleen maar een mailtje, want ze is voor haar werk in Nairobi. Geen hart van chocolade, geen glitters. Echte liefde is niet te koop, maar aandacht is belangrijk en aandacht voor de liefde is te belangrijk om Valentijnsdag over te slaan.

       J.J.v.Verre.