Nadat ik eerst dit case report omtrent trans-ras gender identiteit naar een medisch tijdschrift had gestuurd en te horen kreeg dat er geen wetenschappelijke waarde in zat verborgen, ben ik zo vrij geweest om een ander podium te kiezen, zodat dit bijzondere geval aandacht zou krijgen. De geschiedenis speelde zich recent af in Utrecht .
De jonge vrouw die ik wil beschrijven, duid ik aan met Miss X, om nare gevolgen voor haar en haar directe omgeving te voorkomen. Miss X lijkt een gezonde jonge vrouw van het Kaukasische ras, die opgroeide in een normaal Nederlands gezin, met twee zusjes en een broertje. Haar moeder rookte niet tijdens de zwangerschap, gebruikte geen medicatie en dronk toen nog sporadisch alcohol en zeker niet in de eerste twaalf weken na de geslaagde conceptie. Haar geboorte was enigszins gecompliceerd doordat tijdens het touwtje springen in de baarmoeder de navelstreng om haar halsje was gedraaid en een sectio noodzakelijk was om een vervroegde wurg dood te voorkomen. Haar kleutertijd en jaren als scholier verliepen zonder noemenswaardige incidenten, maar toen de pubertijd begon was ze helemaal idolaat van Michael Jackson. Misschien heeft dit geen betekenis maar toch moet de transformatie drang ergens vandaan zijn gekomen.
Tijdens haar psychologie studie werd zij eenmaal ’s avonds laat door een stel donkere jongens lastiggevallen, maar zelf ontkent ze de relatie van dit voorval met haar trans ras fantasie. In afwachting van en ter voorbereiding op een opleiding tot klinisch psycholoog was ze korte tijd werkzaam als secretaresse in een kliniek voor patiënten met psychische stoornissen. Daar begint haar verhaal, wat ik haarzelf wil laten vertellen. Het verhaal waarin een blanke jonge vrouw ontdekt dat ze zit opgesloten in een verkeerd lichaam. Geen transgender seksuele problematiek zoals we die kennen. Geen vrouw die in de baarmoeder teveel testosteron prikkels had ontvangen en zich daardoor ontwikkelde in de richting van een masculiene sekse. Nee, een blanke vrouw die voelde dat ze eigenlijk een negroïde vrouw uit Suriname is.
Ik kreeg pas vreemde gevoelens van trans-ras verwarring toen ik een maand in de psychiatrische kliniek werkte. Ik raakte bevriend met een therapeute uit Suriname, die veel indruk op mij maakte door haar hele wezen als vrouw,therapeute en vriendin. We praatten en lachten over dezelfde dingen en ook op het spirituele vlak bestond er een speciale click. Ik begon te dromen over dikke lippen en een ebbenhouten kleur van mijn gelaat , armen, borsten, buik en benen. Mijn handen bleven in mijn fantasie blank, evenals mijn voeten. Een volledige transformatie kon ik waarschijnlijk niet aan. Ik begon te lezen over donkere vrouwen die blank wilden worden, maar kon weinig of vrijwel niets vinden omtrent mijn obsessie. Als ik na een week hard werken vrijdagavond thuis kwam, zette ik mijn zwarte pruik op, poetste met zwarte pieten crème mijn gezicht, armen en borsten en trok een rode panty aan. Maakte mijn lippen op zodat ze dikker leken en stiftte mijn lippen in dezelfde kleur rood als mijn kousen. Ik pakte mijn gouden oorringen en deed een gouden ketting om. Een rode blouse met een zwarte rok. Ik keek in de spiegel en voelde mij volmaakt gelukkig. Ik droomde gelukzalig weg in een nieuwe wereld van dansen en feest vieren. Ik voelde me helemaal compleet in mijn nieuwe spiegelbeeld. Ik zette een soul CD op en begon langzaam te dansen. Aan mijn billen partij hoefde gelukkig niets te gebeuren, dat had de natuur me al vooruitlopend meegegeven. Mijn blanke vriend Wim heeft het net uitgemaakt, maar ik voel me niet geschokt. Ik wil een man die van me houdt zoals ik ben en bij wie ik kan zijn zoals ik wil zijn, niet alleen Trudie, maar ook Kwasiba.
Ik ben een jonge vrouw van 25 jaar en lig nu op de bank bij een vreemde psychiater, die niets van mij begrijpt. Mijn vader heeft mij gestuurd, want die denkt dat ik me aanstel en gelooft niet dat ik in een verkeerd lichaam zit opgesloten. Ik hoop dat deze sessie niet te lang duurt en snel weer naar huis kan om mijn geliefde transformatie weer te ondergaan en me weer helemaal Kwasiba te voelen.
J.J.v.Verre.
